Biraz daðýnýk býrak saçlarýný Böyle çok daha güzelsin...
Ilk O kul’a gidiyordum Papatya kokulu dar sokaklarda kesiþirdi yolumuz Taþlý toprak yollar acýtsada ayaklarýmýzý Yollarýmýz hep umuda çýkan bir bahardý öncesinde...
Lastikten ayakkabýlarýmýz vardý Kimimizin sýrtýnda kardeþi Kimimizin omuzunda hayat yükü Ve mutluyduk ter kokan gülücüklerimizin ardýndan.
Bir cuma günü saat O’nu On geçiyordu Karanfil köþeli Bazalt döþeli Dört yol ayrýmýna iki adým, aþk’a ramak kala...
Bir laf çýktý yüreðimden Býrak daðýnýk kalsýn Böyle çok daha güzelsin dedim. Hayatýmda ilk defa rastladýðým insana...
Bana baktý önce dövercesine Sonra sövercesine En sonda severcesine...
Üçüncü ve son þýk olmustum hayatýnda O günden sonra En son þýklarda buluþtu ellerimiz...
Sonra, bir yaðmur gününde kayboldu izlerimiz Ben pencere buðularýna sýralarken günleri Ve daðýnýk býraktým herþeyi Belki bir gün O gelir Býrak daðýnýk olsun Ben seni böylede severim der gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıyısız_deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.