Seni kýzýl çölünün gündüzlerin de Kutuplarýn hainlikle þýmaran gecelerin de Arýyorum eski mum bitmiþ yazýk yenisi nerede Bin yetimin teni yanýk sen hâla orada mýsýn Rüzgar mý yönünü þaþýrmýþ güneþ mi doðmayý Unutmuþ gölgeler serinletmiyor güneþ neden Isýtmýyor toprak kokusunu yitirmiþ aðaçlar Aðlýyor sanki
Alýþýk deðilim ilk bakýþta yok olmaya Güller neden dönmüyor gerçek tenine Binlerce kez hýçkýrýk alýyor avazým çýktýðý Kadar baðýrýyorum sokak ortasýnda uykuya Teslim evlatlarým uyanýyor feryadýný Bilmekteyim yokluðunu küçük hislerle Süslemekteyim yokum yoksun
Ellerimi kaldýrýp semaya yalvarýyorum Burasý istanbul mu her önüme gelene Soruyorum yedi tepede misin yoksa yedi Bölgede mi yedi iklimi mi yoksa yedi kýtada da Mýsýn hiçbir þey bilmiyorum bildiðim o dur ki Allah kahretsin seni sevdiðimi söylemeliyim Biliyorum ölürcesine sevdiðimi biliyorum iþte Bildiðim için yýllardýr can çekiyorum bildiðim Ýçin her an kurban ediliyorum
Ýbrahim KANDAMAR 22.08.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.