O Kadar Yorgun’um Ki
Oyununa dalýp saate bakmayý,
unutan bir çocuk gibi þimdi yüreðim,
Hisleriminin içinde koca bir korku var.
Çok geç kaldým hayatýn gerçek yüzüne,
Ter içinde koþuyorum
þimdi çaresizliðime.
Gidiyorum kendimden habersiz,
Bedenim ruhuma muhtaç deðil.
Canýmýn acýsý inzivaya çekildi galiba,
"O kadar yorgunum ki,
Ölmeye yetecek gücüm bile yok
Omuzlarýmda eskiyen bu ömür,
Ne yaralar býraktý
baðrýmda bir bilseniz.
Gökyüzü bana aðlar,
Siz yaðmur sanarsýnýz.
Ýçimi açýp,dýþa vursam hüznümü,
Siz cehennem sanýr tövbe edersiniz.
Zamansýz bitiyor çoðu þey.
Mutluluk,tadýmlýk
galiba, anlam veremedim.
En iyisi zaten siz anlam
vermeyin, düþünmeyin hiçbir þeyi.
Düþününce,düþündürenlerin
çok gerisinde kalýrsýnýz.
Dilim dönmüyor,
Tüm kelimelerimi içime gömdüm.
Susup ömrümü kapýnýn önüne koydum
Gidersem bir rüzgarýn izinde,
Saçlarýmý koynumda saklayýn!
Gittim ben ,öldüm ben artýk.
Mehtap Ünlü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.