sensin yaðmura hüzün demleyen sessizlikteyiz ses topraða karýþtýðýnda duy duyan yok mu sesimi üþüþtü aþk zamanýn telvesi dökük duy alev bulutu gözlerin içimi ürpertiyor hücre köklerimde yönünü þaþýrmýþ damla yokluðuna çiseliyor yaðmur dökülmüþ sýrrý gönlümün
göz kararýyor çimen dehlizlerinde birer birer üþüyor kelimeler sis kaplýyor lügatimi güneþten bi haber yürüyor çamurlu sokaklarda sana býraktým baharlarý
duy sesimi öksüz topal haykýrýþýmý duy sana intizarým gözlerine izi kalmamýþ yetim bakýþlarýmýn içindeki çoçuðu aðlatma ne olur sev onu yoksa toprak doymaz olur kardelenlerin harman zamaný beyazýný yitirdi kýþ savruldu güney yamacýna daðýn aþkýmýz zamanlarý biçerken bir türkü tutturdu ruhumuz hicran terennümünde
ismin zaman duvarýma mýh tik tak vuruyor didelerime yorulan rüzgarda savruluyor hasret vakit yanlý cümleler kuruyor içim sararýyor hazanýnda cismin parlýyor hüzünce bazen çarpýyor kýrgýn sahile badeler içsen diyorum adým dili geçmiþ zamana kalmasa sana gel diyebilsem bana gül diyebilsen þehrin aðzý olsa veya þahidim ya da aþkýn dili...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SelimADIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.