MEVSİM KIŞA DÖNERKEN

mevsim kýþa dönerken
gökyüzü bulutlara mekan
yanaðýna yaþlar düþerken
kan dý yüreðimden akan.

*
talihsiz miyim, kaderim mi böyle
küsmem, hayat bana doðruyu söyle
üzerimi örterken mahpus damlarý
kanatýr bileklerimi metal kelepçe.

*
havalar mý soðudu dýþarý da
yoksa içerisi mi böyle
kanadým kýrýk diye, kuþ mu sanýrsýn
ruhum özgürdür, bedenim kafeste.

*
18,10,17
Mehmet DERE
Silifke

Sosyal Medyada Paylaşın: