Geçerken Uğradım Gençliğime

Geçerken uðradým gençliðime
Birer çay içeriz
iki lafin belini kýrarýz dedim.
Mahalleden taþýndý dediler.
Hani þu sokaðýn baþýndaki
iki katlý mavi ev.
Evin önüne gelince durup söyle bir baktým.
Bahçe küçücük kalmýþ
Belli ki yola gitmiþ bir kýsmý
Arka bahçedeki dut aðacý hala duruyor.
Balkon duvarýnýn üstüne demir yapmýþlar.
Sordum soruþturdum nereye gitti diye.
Tanýyan biri bile çýkmadý onu.
Gideli çok olmuþ belli ki.
Yaþlý bir adam belirdi karþýmda.
Tanýyormuþ onu,
konuþtuk ayak üstü.
Çok eþyasý yoktu dedi,
giderken gördüm.
Birkaç parça umut,
Gozpinarlarinda döküldü dökülecek yaþlar
Yüzünde küçük bir tebessüm vardý.
Çok acelesi vardý koþar adým gitti.
Ugrayacagini söylemiþti bana,
deyip bir zarf uzattý.
Içindeki notta þöyle yazýyordu.
"Hatalarým için kýzma bana ne olur
gençlik iþte.
Keþkelerin için çok geç deðil"
Geçerken uðradým gençliðime
Taþýnmýþ o iki katlý mavi evden.
Bana bir sürü aný
Biraz da umut býrakmýþ...
S.B 17.10.2017
Fotoðraf bana aittir.




Sosyal Medyada Paylaşın: