İLK GÜN

Öyle güzel güldün ki,
Ýlk gün bana.
Beni benden alýp götürdü gülüþün,
Nehirler misali.
Akýp geçti zaman bi anda,
Hiç farkýna bile varmadan.

O kadar güzeldi ki ilk gün,
Hiç bitmesin istemiþtim.
Zamaný orda durdurmak,
Her þeye ve hayata inat.
Gözlerine dalýp donmak istemiþtim.

O kadar güzeldi ki
Sesin ilk gün,
Paslý kulaklarým açýlmýþtý.
Uzaktan kulaðýma fýsýldayan
Bir ezgi gibiydi.

Þimdi uzaklarda bir yerdesin,
Gözümün görmediði,
Ama gönlümün görmekten vazgeçemediði
Bir yerdesin.
Oysa ne çok istedim,
ilk güne geri dönmeyi.
O masum bakýþlarla,
Tekrar gözlerinin derinliklerine dalmayý.
Oysa ne çok istedim,
Seninle yeniden yaþamayý.

Öyle güzel güldün ki Ýlk gün bana,
Yýllar geçse de o gün
Silinmiyor hafýzamdan.
O gün çýkmýyor aklýmdan.
Sevgin o kadar acý veriyor ki bana,
Bazen keþke hiç çýkmasaydýn
Karþýma diyorum kendi kendime.
Keþke bu kadar baðlanmasaydým gözlerine,
Belki, belki o zaman
Rahatlýkla uyuyabilirdim geceleri,
Sensiz, dertsiz ve acýsýz…

Sosyal Medyada Paylaşın: