Dara Bakırcıoğlu

İLK GÜN


Öyle güzel güldün ki,
İlk gün bana.
Beni benden alıp götürdü gülüşün,
Nehirler misali.
Akıp geçti zaman bi anda,
Hiç farkına bile varmadan.

O kadar güzeldi ki ilk gün,
Hiç bitmesin istemiştim.
Zamanı orda durdurmak,
Her şeye ve hayata inat.
Gözlerine dalıp donmak istemiştim.

O kadar güzeldi ki
Sesin ilk gün,
Paslı kulaklarım açılmıştı.
Uzaktan kulağıma fısıldayan
Bir ezgi gibiydi.

Şimdi uzaklarda bir yerdesin,
Gözümün görmediği,
Ama gönlümün görmekten vazgeçemediği
Bir yerdesin.
Oysa ne çok istedim,
ilk güne geri dönmeyi.
O masum bakışlarla,
Tekrar gözlerinin derinliklerine dalmayı.
Oysa ne çok istedim,
Seninle yeniden yaşamayı.

Öyle güzel güldün ki İlk gün bana,
Yıllar geçse de o gün
Silinmiyor hafızamdan.
O gün çıkmıyor aklımdan.
Sevgin o kadar acı veriyor ki bana,
Bazen keşke hiç çıkmasaydın
Karşıma diyorum kendi kendime.
Keşke bu kadar bağlanmasaydım gözlerine,
Belki, belki o zaman
Rahatlıkla uyuyabilirdim geceleri,
Sensiz, dertsiz ve acısız…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.