Gözüm
ve
Gözyaþým öylece aktýðý yerde duruyordu
kuþkusuz kuþlar göçebe idi
týpký aðrýlar gibi.
Sýzlayýnca acýnýn geçmesi için
Kendi halinde
Kendi dilinde
Kendi Tanrýsýna yalvaranlar vardý
buna yýðýn dendi
birileri yýðarken
birileri hep aç kaldý
buna adaletsizlik dendi ve susuldu.
Hani herkesin bildiði ve deðiþtirmek için kýlýný kýpýrdatmadýðý
þeylerden yalnýzca biriydi.
Kokuþmuþ kentlerin kalbur üstü meyhanelerinde
akþam
üstüme üstüme geliyordu...
Ýnce ince sevmeli seni dedi
biri
birine
Dün gibiydi
Ýnce ince öldürmeli seni dedi
biri
birine
Barut kokulu yataklar üst üste yýðýldý
hýþýmla kesildi
göbek baðý inceldiði yerden.
Ellerin
neye yarar ki þimdi
uzayýp giden yolda birbirine çarpa çarpa
sallamaktan baþka...
Cinnet gibi güzelsin yavrum
yol boyunca
Ekmek kýrýntýlarý
Ve
Süt...
Yeter di elbette ellerinde ellerime.
Ve kuþlarý göðün
Hayat kýsa kuþlar uçuyor mýsrasýnda ki
kadar güzel olabilirdi.
bunlar güzel ilhamlar
dün gibi hatýrlatýyor aðzýmda aðzýný.
Biçimsizdir döl yataðýnda çocuk
hadi sorsana
aç yatana
hayat gerçekten ne kadar kýsa...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.