Kalýnca bir duvar vardý bizim aramýzda Sanki çelikten aþýlmazdý karþýmýzda Kim ördü bu duvarý aþýlmaz ufkumuzda Belkide sen ördün biliyorum aþkýmýzada
Bir gün olup da yýkýlsa o kalýn duvarlar Ama yine aramýzda esiyor soðuk rüzgarlar Seni senden sorsam asla umut olamazlar Çünkü kaderin yazýlmýþ doðru yolu bulamazlar
Balyoz bile bulamazsýn o duvarlarý kýracak Sanki labirente sönmüþler ve seni boðacak Yer bile bulamayacaksýn sýðýnýp saklanacak O duvarlar sonunda senin üzerine yýkýlacak
Sýzlanýp da dövünmek boþuna olacak Bir ahtapot seni kollarýyla sýkýca saracak Ya seni yavaþ yavaþ ýzdýrapla boðacak Yada birden alýp denizin dibine atacak
12.10.2017 Perþembe Cevizli / Kartal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.