KAR SESİ

Aylardan henüz Ekim, gözlerim kurþun gibi
Bedenim nasýr tutmuþ, zihnimde kar sesi
Donuyorum her gün seni düþündükçe
Dönüyorum dört duvar arasýnda çaresizce

Alev alev yanar, sen gelince söner yürek
Asýrlar gibi geçer yýllar yýpratýr bedenimi
Söyle yüreðine, içi parçalanmaz mý bir sor
Kaldýrýmlardaki taþlarý sayýyorum sensiz
Gözlerimdeki yaþlarý siliyorum sebepsiz
Gelip bir el uzatmaný diliyorum kar beyazým

Nerede görsem bir çocuk, giderim yanýna
Benim de içimde ürkek bir garip çocuk kaldý
Hasretle baþýmý vurup aðladýðým duvarlarda
Seninle aþkýmýzýn en güzel resmi vardý
Ne olur býrakma beni kendimle, duy sesimi
Senin güneþin yoksa ben her mevsim ayazým

Kaç Ekim geçecek sensiz, kim bilebilir ki?
Gözlerimin þu pýnarýný kim silebilir ki?
Benden baþka hasretini kim sevebilir ki?
Takvimden günleri bir bir kim sayabilir?

Resimler derdime derman olabilir mi?
Þu gönlüm bir armaðan bulabilir mi?
Biraz vicdanýn olsaydý terk etmezdin zaten
Ama gel desem gelmez misin a hayýrsýz?

Sosyal Medyada Paylaşın: