Yorgun argýn içlerinde umut üþümüþ gibi durgun ana kucaðýnda sular
Hiç mi hiç keyifleri yok sanki sürüklerken sarý kýzýl yapraklarý takýlýyorlar saða sola þakalaþýp cilveleþmiyorlar artýk söðüt dallarýyla
Hasretlileri vardý sanki daha dün
Ýlk baharýn ilk günü neþe mutluluk her bir damlada yataðýna sýðmayarak deli taylar gibi koþup taþarken
Hasretlileri vardý
Tohumlar beklerdi onlarý aþkla topraðýn koynunda uyanmak için bin bir özlemle gerinerek fidanlar bir de meyveye durma hevesinde ya çýnarlar kadim bir dosta kavuþmanýn sevinciyle gözlerdi yollarýný ufka bakýp
Oysa þimdi zaman kýþa göz kýrparken
Güneþ de bir ayrý hasis mi ne esirger ýþýklarýný yangýndan mal kaçýrýrcasýna kaybolur çabucak
Hâl böyle olunca nasýl üþümesin sular
Umut timsali
Soðuyunca dere yataklarý
tly
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülay Bostancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.