Bu sözler Bu gözler benim deðil Göðsümde ki deli gibi çarpan bu yürek Hep Ýki "týk" vuruyor, Ýki de "tak" Sen Býrak vuslatý Ayrýlýðý býrak, Anlam firar etti "anlam" Haberin varmý? Bu iki kaçýk cümleden "Aþk" kendisi soyundu arsýzca Eðreti, Eksik ve kiyafetsiz elbiselerinden. Ne hissediyor Ve yaþýyorsam, bil ki Tek kiþilik deðil Bizim Sonumuz "perde" dese Açýlsa zihin, baþlasa oyun Misal; "Ölüm", "o an" deðil ki; "Ahir’im" dedim ya sana, "Ben", hep "sen" oldum gayrý. "Yaþam" denilen seyirciyi Bekletmeye hiç gelmez Göynüme bir çýrpýda giydim "Biz" denilen bu libasý. Oynuyorum, Oynuyorsun, Oynuyoruz, Oynuyor "son perde"yi Ýyi de; Yönetmeni nerede bu oyunun? Olsa’ydý eðer, O azrailin canýný ben almazmýydým? Alýrdým! Alýrdým ammaaa; Siz Adýna "ölüm" dersiniz ya Ben se "ayrýlýk" Ölümsüzlüðü böyle böyle tattým ben. Zerre ce korkutabilirse namerdim. "Dirim"le "ölüm" arasý ince bir zar Bir geçiþ Bir yansýma Bir yanýlsama.. Sevdiceðim; Diklenerek Ve de haykýrma modun da seslenerek Diyorum ki o zavallýya "Aþk ölümsüzdür! Geri dur ölüm geri".. Ben sana yana yana Sen bana kana kana Aþk bize baka kala Aþk ikimize âlâ âlâ Ebedi dir bu sevi, Sen Hücrelerime metastaz yaptýðýndan beri...
14:EKÝM:2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.