Bunu Unutma
bazen bir susuþ oluyorum
içimde ülkelerce daðlar devriliyor bedenime
onca yükü kaldýramam diyorum
onca yýkýntýnýn arasýndan sað çýkamam diyorum
dizlerimde yaralar binleri geçti
yüreðimde milyonlarca yara kanamakta
ellerim nasýrdan kabuk baðladý
ve olanca bir ses çýðlýk atýyor içimde
sonra sen akþam üzeri oluyordun
bense bir karanlýða teslim oluyordum
ama yinede seni düþünüyordum
bazen bir çöl kadar sessiz
bazen içimden bir fýrtýnaya yakalanýyordum
bazende göç ediyordum kendime uzak kentlere
yalýn ayak koþar gibi kaçýyordum kendimden
tenimin her tarafýnda býçak kesiði
kanayan bir yara aðzý gibi caným acýyor
sanki acýlarýn yaþandýðý zamanda durmuþ beynimde yalnýzlýk
ölümün kursaðýma saplandýðý zamandý
tanrýya ve yaðmura açýyordum ellerimi
kuruyan topraklara bereket yaðsýn istiyordum
çiçekler açsýn, kuþlar uçsun, çocuklar koþsun istiyordum
gök mavi dökülsün salkým saçak
öylece dalýp bir düþün içinde
dünyanýn senle güzelleþtiðini düþünüyordum
susmak ne büyük ölüm diyordum
ama susarak kayboluyordum bu dünyada
artýk pencereler karanlýða açýlýyordu
kapýlar kendi içine
nefes almak çok zordu
daðlara düþen sis kadar korkutucuydu
ve küllerinden yeniden doðmak kadar imkansýzdýk
biz bir yaþamýn içinde ölümü bekliyorduk
ama ölüm bizi öyle çabuk almýyordu koynuna
sonra ömürde yaþlanýyor
eski bir þarký kadar yalnýzlaþýyor insan
ben yaðan yaðmurlarý sen bilirdim
uçan kuþlarý, gülümseyen çocuklarý
rüzgarý sen bilirdim
denizleri, kelebekleri, þiirleri
hayatý, yaþamý
nefesi
kalbin atýþýný
þimdi hepsi öldü
bizde öldük
ama seni seviyorum
ölmeden önce aðzýmdan çýkan son sözüm
nefesin yetene kadar bunu unutma
ibrahim dalkýlýç
13.10.2017
22.03 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.