Taþduvarlarda yitiriyorum hayallerimi Alabildiðine soðuk, renksiz ve donuk. Sanki hayatýmýn mutsuzluðu.... Yok gibiyim evrende, sanada kavuþamam Taþ duvarlar var aramýzda. Yalnýzlýðýmý onlara haykýrýyorum. Usanýp, aðlayýncaya kadar. Taþduvarlar seni taþlaþtýrýyor derinliklerde Karlar uçuþuyor öteye beriye üstünde, Bense,baharýn yeþilliklerini düþlüyorum. Gök mavsiyle beneklenen yeþilliklerini… Kavuþamadým, yalnýz kaldý düþelerim. Oysa sen baharsýn, taþduvarlar ardýnda Sen zaten varsýn, kanýmda canýmda. Bazen böyle söylememe bakma, Bakma üzülmeme.. Bakma benim sensiz gülmeme, Sen benim için varsýn hep, Taþduvarlar ötesinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kadir45 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.