KÂHYA TERÖRÜ
KÂHYA TERÖRÜ
AÞTÝ dedikleri,
Kalabalýk bir uðrak yeri,
Ankara Þehirlerarasý Otobüs Terminali.
Hiç deðiþmemiþ,
Kýrk yýl öncesi gibi.
Yine baðýrýr kâhyalar,
Kulaklarý saðýr edercesine.
Gürültü kirliliði yaratýrlar.
Sanýrsýnýz bin desibel,
Belki daha fazla.
Mücadele etmez kimse!
Herkes saðýr ve dilsizdir.
Polis,
Zabýta,
Özel güvenlik,
Cümlesi seyre dalmýþ.
Baðrýþmalar... baðrýþmalar...
Ýstanbul mu abi der biri,
Diðeri yol keser,
Ýzmir bizde, hemen kalkýyor der.
Ýki adým ötede bir baþkasý,
Otobüsümüz iki artý bir der.
Ekleniverir bir baþkasý gürültü cümbüþüne,
Bizde indirim var der.
Sað elimdeki elbiseliði kapýp gider biri,
Diðeri durur mu?
Sol elimde taþýdýðým çanta onun kontrolünde artýk.
Seyre dalýveririm sadece!
Hangisini takip etsem,
Hangi eþyamý kurtarsam önce?
Baðýrýrým avazým çýktýðý kadar!
HAVAÞ nerede?
Orayý ararým.
Kâhyalarda hayal kýrýklýðý!
Ve hüsran!
Kurtulurcasýna atýverirler üzerime eþyalarýmý,
Uzaklaþýrlar...
Bir baþkasý kurbandýr artýk!
Kim dur diyecek bu rezalete?
Belediye mi?
Yanlýþýn içinde.
Polis mi?
Nemelazýmcý.
Öyle ise AÞTÝ Müdürlüðü!
Ýþin tam da göbeðinde.
Allaha kalmýþ iþi vatandaþýn!
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.