Soðuk bir ekim sabahý yorgun ve ketum. Yüreði konuþtu dili yerine. Anlamadým anlaþamadým. Vay be hýrsa bak adam hýrsýndan öldü
Hiç korkmadý dört kolludan sözünden dönmedi, nede hýrsýndan. Doðrumu yanlýþmý bu insan diye bakmadý. Hem beðendi kadýný, hemde kendine þakþakçý yapamadý. Ne söylediyse doymadý doyamadý. Baktý olmayacak yapacaðý en acýtýcý iþi yaptý. Hýrsýndan öldü.
Kadýnda öyle bir yürek vardýki ölendende deli ve mert. Hýrsý kendini mezara sokana bile acýdý. Oysa o kadýn kimseye bir kötülük yapmadý. Yol uzun arabalar hýzlý geliyor kornasýz. Kenara kaydý ezilmemek için. Boðazý kurudu yine. Sanki bademciklerine bir iðne battý. Yazýk dedi adam hýrsýndan öldü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Belgin Sönmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.