ÇOCUKLUĞUMU İÇSEM

ÇOCUKLUÐUMU ÝÇSEM
O masum ülkenin koynunda
akþam güneþine banýlmýþ hayallerde
yeþerir
hüzne el sallayan duygularým

avuçlarýmdan kayýp giden çocukluðum
çekiþtirir beni duraksamadan
o masum yaþanmýþlýklarýmýn ülkesine

afacanlýðýmý giyinir suretim
gerçekleþir o an bedenimde çocukluðum
bir palyaço edasýna bürünür ruhum
babamýn eski atletinden yaptýðým
bez bebeklerimin kaþlarýna þiir iþlerim

yazdýðým çocuk masallarýmý
annemin eski gömleðinden
gelinlik diktiðim bez bebeklerime anlatýr
kendimi mutlu hissederim

bir uyusam diyorum
o masum ülkenin koynunda

yaþasam tekrarýný çocukluðumun
uyanmasam o toz pembe masalsý uykulardan
önümden akýp giden bir nehir gibi
akýp gitse olumsuz yaþanmýþlýklarým
silinse gözlerimin retinasýna çöreklenen
hüzünlü bakýþlarým

sökülse dudaklarýmýn kilidi
özgürlüðüne kavuþsa içten gelen gülüþlerim
bir akþam güneþi yýkasa ruhumu baþtan aþaðý
hüzünler akýp gitse
akþam güneþinin kýzýlýmsý sularýyla

sabahýn mavisiyle uyansam
tutsam güneþi saçlarýndan
sallasa beni rüzgarlar
umut dalýndaki salýncakla

bir yýldýz düþse kucaðýma
her parmaðýndan katre,katre
çocukluðumu içsem

Hülya Çelik




Sosyal Medyada Paylaşın: