NEDEN BEN,SANDALYEM?

Yaþým çok küçüktü bilmem.
Topacým kaçtý elimden.
Almak istedim aniden.
Annem tuttu bir elimden.

Bisiklet olsun istedim,
Gezinmek eðlenmek için.
Ayaklarým tutmuyordu,
Pedallar boþana niçin?

Herkesler koþar oynarken,
Pencerede yalnýzca ben.
Yüreðim çoktandýr buruk,
Etrafýmý sardý elem.

Nedir hayatta bu engel?
Bilemedim hiç, neden ben?
Anlamak istiyorum hep ,
Dün,bu gün,mütemadiyen.

Nihayet anladým gibi,
Hayat büyük bir imtihan.
Yaratan sýnýyor beni,
Biliyorum iþte,her an.

Tekerlekli sandalyemde,
Ýnancým verdi cesaret.
Baðlý da olsam bir yerde,
Yýkýldý gönlümde esaret.

Cesaret engel aþmaktýr.
Sabýr çeþmesinde durup,
Su içemeden beklerken,
Hep isyansýz yaþamaktýr.

Ayaklarým yürümez hiç,
Otururum sandalyeme.
Ýnancým saðlam,çok þükür,
Ulaþtýrýr mý cennete?

Niyet ettim ben namaza,
Kalkmak istedim kýyama.
Ayrýlmaz benden sandalyem,
Olmuþtu benim seccadem.


(Yürüme engelli öðrencim için,anlamaya çalýþtým.)


Sosyal Medyada Paylaşın: