Bir martý çýglýgý böldü uykumu.. Korktum.. Etrafýma baktým.. Hiç birsey yoktu ortalýklarda.. Uyumaya çalýþtým, basaramadým.. Sen geldin aklýma.. Gözlerimdeki utangaç duyguyu sevdim o an.. Sana olan hasretimi dile getirmek istedim.. Ve þimdi yaziyorum.. Aslýnda bir seyler karalýyorum.. Sözcüklerden olusturduðum bir köprüyle sana ulaþmaya çalýþýyorum belki de.. Fýrtýnalar yüklü, bulutlar taþýyan gökler gibiyim, gül yüreklim. Sana her yaðdýðýmda senden bir gül tomurcuklanýyor icimde... Tek korkum icimdeki senin zavallý ve yetim kalýþý..
sen yoksan
Bir köþesi eksik kalýr cennetin
Sen yoksan
Bir köþesi yara alir kalbimin”
dedi ve kayboldu gölgesi, batan güneþin biraktiðý kizilliklar ardýnda..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.