eylül ayrýlýk ayý der þiir doðrudur yapraklar dalýný, kýrlangýçlar vataný, bülbül gülü terk eder gider
ondan ki... gönlümdeki fýrtýnalar yerli yersiz savurur durur seni
içimde o kadar birikmiþlerim var ki, kim inanýr onlarýn tükeniþlerim olduðuna git demeye dermaný yok dilimin fermanýdýr kaderin deyip þükür biriktirmeye alýþmýþ bir kere
duyuyor musun? eylül diyorum sevgili yaprak dökümü
sanki kanýn çekiliyor damarlarýmdan içimde bir fýrtýna, ayrýlýða delalet sesiziyorum; hayalin dökülüyor dalýmdan
kurumuþ bir buse dudaklarýmda ayrýlýðýn mührü temsili mükellef kýlýyor gitmelerimi
k o r k u y o r u m
bir elvadalýk vakit de yok o yüzden gel yitip gitmeden gel söveceðin bir þey varsa son defa beraber sövelim sevgili
ayak basamadýðýmýz kaldýrým taþlarýndan tut ki dokunamadýðýmýz yýldýzlara eriþemediðimiz hayallere kadar beraber sövelim
edep bile yitirsin edebini gözlerimin gözlerini yitirdiði bende gayb olmuþ ben gibi gelmiþine/geçmiþine böyle sevdanýn beraber sövelim sevgili gel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali CAN( ezgin dizeler) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.