O’DUR ANA

Hani nesilleri büyütürken üzerinde asýrlarca
Savrulur ya bazen birkaç baþak çok uzaklara
Gurbet yollarýna dökülür ya bazen yürekler
O yüreðe can veren , sýladýr, VATAN’DIR ANA

Hani mevsimler vardýr, güneþ ve yaðmurla çiçekler açtýran
Hani bazen kar,boran, fýrtýna doðurup yaprak kavuran
Bir de delice esip de, o yapraðý dört bir yana savuran
Yaþamlara gebe,olabildiðince hýrçýn, TABÝAT’DIR ANA

Hani mevsimi gelip üremek ister ya canlý hücreler
Hani “Nasýllarla “dolu , o çözülmesi güç bilmeceler
Bilinmez düþünce tohum topraða, kulaðýna cevabý mý heceler
Sarar o bedene tohumu yeni bir can için , TOPRAK’DIR ANA

Bir varlýðý bedeninde var olmaya götürendir o
Canýndan can verip dünyalara getirendir o
Can yoldaþýn,dert ortaðýn,acýlarý bitirendir o
Sinesini yastýk edip ak sütünü içirendir o
Dar gününde kanat olup aydýnlýða uçurandýr o

Öpülesi ellerin
Cennet güllerim
Sevda bülbüllerim
Ne söylesem daha bilmem ki.......................Benimsin benim !
CANIM ANNECÝÐÝM.

Cemil YILDIZ
09.05.2008

Sosyal Medyada Paylaşın: