Yalnýzlýðý dört duvar arasýnda hasret çeken çok iyi bilir çaresizliðin eþiðinde kývranýrken kimilerinin bedeni hapis edilmiþ olsada bedeni özgür olupta duygularýný prangalamýþ mahkumlar gibisin onlarca yüzlerce binlerce hatta milyonlarýn içinde yalnýzlýk çeker geceleri kabus görürsün uyku tutmaz seni tutsada sersem gibi uyanýrsýn sabah kalkýnca malum karýn acýkýr iþte o kahvaltý yokmu tabaðýnda özlem bardaðýnda hasret çatalýnda virane olmuþ yürek býçaðý vurmadan dilim dilim parçalanmýþ o gün karanlýðýn çöktüðü gün bir daha güneþ açmayacak sandýðýn gün lokma geçmez boðazýn düðümlenir... Yalnýzlýk zor be kardeþ ah þu dört duvarýn dili olsada anlatsa yalnýzlýðý yaþarken çektiðin acýyý kuytu gecelerin sýzýný gözlerin bom boþ camdan bakýþýný sigara içmeden alkol almadan kafayý duman yapýþýný anlatýrken kaleme dökerken bile içini yakar yalnýzlýk yalnýz kalmak istediðin zaman ilaç gibi olsada istemediðin zaman zehir olacak kadar lanettir ah kardeþim olurda beni ararsan adresim deðiþti yalnýzlýk sokaðý hasretlik caddesi numara falan yok bende hiç numara olmadý’ ki düm düz yürüdüm hayatta hayatýn içindeki namertlere meydan okurken kimseye boyun bükmeden giderim gerekirse sonsuza tek baþýma olsada yalnýzlýk zor be kardeþ...
Seyhan Kýlýç Wuppertal, 07.10.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyhan_siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.