Efyâr'a

-I-

Efyâr’i serzeniþ

"âþk’a gebeydi âlem,dört cephede sancýda
yarýsý güne müþtak,kalaný zor acýda

cefa çamurunda yoðurdu, bakarak bahaneye
gençliðimi, âþkýmý, hayallerimi aldý
sefa uðramadý hiç, þu despot mahalleye
gözüm yollarda çorak, yüzüm asýlý kaldý...

ýþkýn verdi, dal verdi, kökü ellere kaldý
"þaþkýn" derdi "kal" derdi, âþký dillere çaldý
toprak, hava, su dahi, haykýrdý; bu Efkârdý
seni güllere çalan, gül yüzlü o Efyâr’dý.
günler, güllere inat tomurcuksuz doðdular
sakladýlar goncayý, ýstýrapta boðdular
zemberek zehrini, zamansýzca zerketti
gözyaþlarý timsahý ebediyyen terketti...
dýþladýlar durdular, dahi destur demeden
güle gülmek gerekir, gün güle gelmeden"

-II-

Efyâr’a sesleniþ

zorlu gecenin sabahýna ekilen
sevdanýn anlarý bitmesin hiç.
güller, günlere inat
açmasýn tomurcuklarýný zamansýzca.
zaman, aþsýn kendini gönül diyarýma dilim dilim...
baþý göðsüme yaslý hayallerim kalmasýn somyada.
hiç kalkmasýn, oturduðu yerden bu günüm!
iðde kokulu saçlarýnýn yýðýldýðý yastýktý göðsüm.
pürüzsüz yüzüne kýrýþ kýrýþ bakan gözlerim ýsrarda.
irkildim öylece düþüncemin el ayasýna!
neden? diye sormayacaðým
kaderin ördüðü çelik aðýna...
ah’lanmak neye yarar ki?
bu an da þahlanmak varken.
seyretmeye doymak ne mümkün o mah yüzünü.
"güzellik" ifadesi kifayetsizdi
sayfa sayfa lugatimde.
yeni bir isim buldum o cemâle
"Efyâr !" dedim,
hem de gülerek; "Efyâr!"...

neden sonra, araladý;
gül tomurcuðu açar gibi gözlerini...
gülümsedi, gamzesinde su içtiðim dilber.
asumana kanatsýz vardým; elini uzatýnca...
yakasý tek düðmeden açýk,
saçlar darmadaðýndý.
edebi örtüsünde gizli.
gizemi edebinde üryan.
sevdam çaðlýyor,
yüreðim aðlýyordu ayrýlýk türküsünde.
kimlere "git" demiþti de
dönmemiþti vuslat çaðýnda felek.

sorguma sorular isyan etti;
"sus" diyerek.
"her dem güzellik olsa,
gece güne doðar mýydý?"
cümlesiyle baþlayan
öðütler destesiydi dinlediðim.
hayýr! Olamaz,olmamalý...
ah Efyâr! sevmek bu olmamalý...
sen beni, benim seni sevdiðim için sevme...
çünkü,ben seni,sen olduðun için sevmiyorum ki...

ah Efyâr! ne olur kapat gözlerini,
gün görmesin badem gözlerin.
gitmeyeyim sensiz aþrý diyarlara.
vakum olsun soluðum boðsun tüm rüzgarlarý...
tufanlar elimizden tutsun,götürsün dibsizliðe...
çið düþsün sabahýn seherinde hayallerimize.
ebabiller taþ atsýn arsýz düþüncelere...
ebreheler yok olsun masum hayatýmýzdan...
kirlenmesin çöllere yaðan yaðmur...
vahasýnda gül açsýn arsýz,edepsiz dimaðlarýn...
âlemler iliminde nokta.
noktalar ardý sýra dizili kaþýnda.
samanyolu döþeðin yýldýzlar bekçi baþýnda.
kimler görür bu aný?
bilmezler, bilmediklerini...
bilseler aðlarlardý,aðlayan anlar çünkü...
hepsi hayal hepsi gülünç...
tek gerçek sensin Efyârrrrr!






Sosyal Medyada Paylaşın: