yakýnlarýmda bir býldýrcýn sesi aþkýný ilan ediyordu son kez vurulabilirdi uçtuðunda hafiften esen akþam yeli güneþin rengini taþýyordu düþüyorken yapraklar
çocukluðum da gençliðim de buðday mýsýr tarlalarý içinde ötüþürlerdi sessizliðe ezgilerini dinlerken yaklaþýrdým bir çýrpýnýþla pýrrr uçuþlarýnda hazindi ürkek geri bakýþlarý
“Tüfek icat oldu mertlik bozuldu” demiþ ya… sadece mertlik mi bozuldu doðanýn güzelliði de avcý katletti boþaldý daðlar hani keklikler tavþanlar üreyip çoðalamaz oldular
ey avcý doymazsýn vurma aþkýný býrakýn o tüfeklerinizi onlarýn da sevmeye hakký var yaþamaya nesline saldýrmayýn uçsunlar kaçsýnlar özgür güzelliðe övünemez söverler bizden doðanlar…!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Paşakahyaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.