Yaþým çoktan kemale erdi. Yedi yýl olmuþ tekavutluða merhaba diyeli. Þimdi, Karadeniz’in doða harikasý yaylalarýnýn birinde, elimde kurebim, ayaðýmda çarýðým, baþýmda altý köþeli þapkam, kocaman çam aðaçlarýnýn gölgesinde geziniyor olmalýydým. Ve, kýzým, bana özlem yazýlarý yazmalýydý inceden inceye sitem cümlecikleriyle donatýp. Oysa, þimdi ben, uzak ülkelerin, yitik þehirlerinde, yalnýzlýk ve hayat yorgunluðunun her gün artan yükünü taþýma gayreti içindeyim. Ne bitki çayým var elimde, ne masamda günlük gazetelerim... Ne de ayak ucumda tembelliði resmeden yorgun bir kedim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.