Her giden mevsim Bir sonraki yýl gelecek olanýn aynýsý Güneþ ayný, bulutlar ayný ve yaðmur ayný
Toprak bu, hepsine açýyor baðrýný Var olmak doðmadan olmuyor Ve… Olmuyor yeþermeden solmak
O Son geçtiðim mevsim Sessizliðe açýlan en gizemli kapý Dünün sýzýntýlarý çöküyor yalnýzlýðýma
Demin üzerine gam Gamýn üzerine ölü topraðý serpiyor Ruhum biraz daha aðýrlaþýyor Mavi çiniler soluyor Taþ parkelerin çehreleri üþüyor Eylül’ün arkasýndan bakakalýyorum Ekim geliyor...
Sibel KILIÇ ... Sevdayeli...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.