Þehirde necis kan localarý
sað elim yanýk cesetlerin kenar mahallesinde
güneyde akdeniz esmerliðinde bir kedi
bana koþuyor ve koþuyor
kavrulmuþ tenlere çarparak kiþneyen bedenim
sýcaktan hapþýrýyor
suratýmda baðdaþ kuran çirkinlik
ha bire kükreyerek kanýmý emiyor
oysa iç içe azalan týngýrtýlar
arasýnda masum bir þeydi þehvet
Kafamda yerel küfürleri dolaþýyor babamýn
týrnaklarýmda buruþuk yaralar
kirli makaslarýn tedirginliði
þehla bir kedi sýrnaþýyor ayaklarýma
ama sebepsiz deðil hiçbir kadýnýn kaçýþý
terasta güneþten baþka bizi izleyen yok
sakinlik hücuma meylediyor karanlýk adamlarýn genzinde
aðlamayý koparmalýyým derhal
annemin gözlerinden
kulaðýmda uzaða alýþýk beklentiler
bir doðum ertelenmiþtir elbet yakýndoðu’da
sýnýrda býrakýlmýþ ayaklar tellerle örtülü
pimleri kamulaþtýrýlan bombabalar
orada ben varým ve unutuluyorum nihayet
Gece kudurmak üzre aklanmýþ cüssesiyle
hüngür þakýr böðürüyor
kan zamana bulaþmak için tetikte
öptüðüm kangren dudak bu deðildi
tanrý’yý karýþtýrma
kediyi bul
topraksa külliyen toprak
damarlarým dökülen kanla çoðalýyor
þehvetin haysiyeti hanidir diyerek baðýrýyorum
sesime karþýlýk veren gökyüzü oluyor
külden yeniden doðmak kime bahþediliyor
aðzýmý oraya çeviriyorum
iþine çomak sokarak þeytanýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.