En Ulaşılmaz
belki kaðýttan gemiler yapmadýk hiç
belki bir gök altýnda
yýldýzlarý seyretmedik birlikte
belki gök kuþaðý kadar rengarenk yaþamadýk bu hayatý
ama bir umudu bir yaþama sardýk
çocukça hayaller kurduk
kaçan uçurtmalara aðladýk
kanayan dizimize aðladýk
ama bir serçe ürkekliði
hep içimizde kaldý
yara derinden kanýyordu
yeryüzünde çok güzel çiçekler vardý
biz en dikenli olanýný sevdik
en uçurumda açaný
en soðuk olaný
en ulaþýlmaz
ve dokunduðunda daðýlacak olaný
ve sonra göðe uzanan bir buluta
adým adým yürümeye çalýþtýk
bulut topraða içini döktü
toprak bize sevdiklerimizin kokusunu verdi
sonra hep bir yanýlgýnýn içinde kaldýk
ne kadar çok sevdiysek
o kadar çok kaybettik
ama en çokta umudumuzu kaybettik
bir umut kolay kolay yetiþmiyor biliyorsun
biz hep bir palyaçoyu oynadýk
gülen yüzümüz
aðlayan yüreðimiz oldu
ne kadar çok güldüyse yüzümüz
o kadar çok aðladýk
aðlamak güzelde
hasretlik gözyaþlarý kurþun kadar aðýr geldi
sonra düz yolda düþtük
bin yýllýk þarap içmiþ gibi sarhoþtuk
ne önümüzü görebiliyorduk
nede yüreðimize söz geçirebiliyorduk
tanrýlar tarafýndan dýþlanmýþ
tanrýlar tarafýndan lanetlenmiþ gibiydik
ateþ, su ve toprak aþkýna
þu içimdeki özlem aþkýna
yeryüzünde çok güzel çiçekler vardý
biz en dikenli olanýný sevdik
en uçurumda açaný
en soðuk olaný
en ulaþýlmaz
ve dokunduðunda daðýlacak olaný
ibrahim dalkýlýç
02.10.2017
22.30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.