Bugün yüreðime bir Eylül düþtü..
Sararmýþ, solmuþ, kýrýlmýþ, dökülmüþ..
Vee yapayalnýz..
Hoþ geldin yüreðime sefalar getirdin,
Ve beni silkeleyip kendime getirdin,
Ah be Eylül ..
seni bir kez daha iyice anladým,
Yalnýzlýðýný ortada kalýþýný,
Ne kýþa, nede bahara yaklaþamayýþýný,
Göreceðin kýþý, ayazý, doluyu bile bile..
Yine de ayaktasýn sapasaðlam, güçlü görünürcesine..
Yapraklarýn birer birer dökülüyor,
Yaran kabuk baðlamdan üzerine kýþýn ayazý tuz basýyor.
Sen yine de baharý bekliyorsun.. sabýrla..
Önünde soðuk kýþ varken, geride yaþadýðýn.
sýcak baharý düþünüp, ýsýtýyorsun hasta yüreðini ..
Ah be Eylül…
Dalgalar hýzlý hýzlý vuruyor senin zamanýna..
Birden hýzlýca vurup geri çekiliyor yüreðin gibi
Rüzgâr alýp götürüyor seni kilometrelerce uzaða,
Sonra bir þimþek çakýyor üzerine vuruyor seni ait olduðun yere.
Gök gürültüleri, senin zamanýnda çoðalýyor,
Hasta yüreðini yerden yere vuruyor.
Ardýndan yaðmur yaðýyor saðanak saðanak..
Boþalýyor gözlerinden .. Geride kanlý kanlý býrakýyor..
Maðrur ve masun gözlerini..
Dökülen sararmýþ yapraklar nefesini týkýyor..
Söyleyeceklerini söyletmiyor sana susuyorsun..
Ölümü düþünüyorsun.. daha da susuyorsun,
Ah be Eylül hoþ geldin.. ýyýký geldin
Benide kendime getirdin.
Hasan TOKU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.