CEMİL BEY VE KEDİLERİ – 26

.....Saka.....

Saat on civarýydý… Bir hýrýltý duyuldu
Sanki nefes borusu, ses telleri soyuldu
Kulaklarý kaldýrdý ve köpekcik dinledi
Çok düþündü, aceba odada kim inledi?
Dikkatle baktý sað ve soldaki kafeslere
Kulak kesildi hemen, verilen nefeslere
Tavþan kulaklarýný oynattý…Yaþýyordu
Bunu gören köpek de duruma þaþýyordu
Heyacanla baðýrdý hemen: »Tavþan yaþýyor!«
»Simya uyan, bak, dostum kulaklarý kaþýyor.«
Ardýndan yaralý kuþ: »Hoþ geldin arkadaþým.«
»Gece öldün diye hiç dinmedi hiç göz yaþým.«
»Seni görmek ne güzel, hepimiz bahtiyarýz.«
»Son nefese kadar da dostum, seninle varýz.«
»Çok teþekkür ederim.« dedi tavþan mecalsiz.
Ve ekledi: »Gerçekten dostluðunuz emsalsiz.«
»Tam iyileþtim demek, henüz çok erken ama.«
»Artýk hiç pes edemem tutunmuþken yaþama.«
»Dularýnýz için de sað olun, minnattarým.«
»Aslýnda sayenizde, þimdi burada varým.«
Ayaða kalktý tavþan ve gezindi kafeste
Tarifsiz mutluluktu her adýmý herkeste
Simya da emzirirken yavrularý dedi ki:
»Seni canlý görünce geldi herkesin þevki.«
»Gece endiþelendik, ümidi kestik hatta«
»Zanettik ki bedenin, elem-i sekaratta.«
»Þu an yaþadýðýmýz, aslýnda bir mucize.«
»Onu görmeyi Allah nasib etti tek bize.«
Çenesinin altýný kaþýdý, köpek sert sert
Uyuzluk hastalýðý olmuþtu baþýna dert
Sabaha kadar kaþýr dururdu derisini
Gözleri görmezdi ki o uyku perisini
Mahmur bir halde söze girdi: »Evet mucize.«
»Rabbimiz belki bu gün yine gösterir bize.«
Yaralý kuþ »Yine mi?« dedi hemen merakla.
Düþündü…Düþündü ve bir þey gelmedi akla:
»Kanadým kökten kýrýk, iyileþmez bir günde.«
»Birisi var mý bilmem Lokman Hekim ününde.«
»Senden bahseden kim ki« dedi köpek þakayla
Ceylan kibar konuþtu: »Dalga geçme Sakayla!«
»Rabb’imin izni ile, o da þifa bulacak.«
»Saatlerce uçacak, semalarda kalacak.«
»Ýnþallah,« dedi köpek, »þifan çok yakýn olsun.«
»Gökyüzünde süzülmek, senin de hakkýn olsun.«
»Ýnanýn ben Simya’yý, kastetmiþtim, üzgünüm.«
»Dostum deva bulacak, bu gün en mutlu günüm.«
Esefle »Tüh nasýl da unuttuk.« dedi Saka:
»Evet ben de eminim, göreceðiz mutlaka«
»Amaliyattan sonra, açýlacak sað gözü.«
»Gülecek ebediyen kara bahtý ve yüzü.«
»Dilerim iyileþir kanadým tez zamanda.«
»Simya ile gezeriz, kasabada, ormanda.«
»Ne demek Saka kardeþ, gezeriz« dedi Simya.«
»Bunca þerlere raðmen, yine de güzel, dünya.«
»Sahi hiç anlatmadýn, kanadýn neden kýrýk.«
Birden kuþtan duyuldu, feryat ile hýçkýrýk:
»Bundan beþ gün önceydi, güneþ de doðmamýþtý«
»Üstelik, karanlýðý tamamen boðmamýþtý.«
»Yuvamdan uçup gittim rýzkýmý aramaya.«
»Ve baþladým havadan, her yeri taramaya.«
»Sonunda birkaç böcek, buldum ama ölmüþtü.«
»O gün talih yüzüme çok, çok erken gülmüþtü.«
»Öyle çok sevinmiþtim, ki anlatamam size.«
»Rabbim kolaydan nimet vermiþti bu acize.«
»Yuvamda beþ yavrucak vardý, karýnlarý aç.«
»Belki yaþýyorlardýr þimdi yemeðe muhtaç.«
»Aaa, çok þaþýrdým!« dedi Ceylan Saka kuþuna
»Üzülme! Arkadaþlar bir þey söyleyin þuna.«
Pencereye çevirdi kuþ yorgun gözlerini
Merakla bekliyordu, dostlarý sözlerini
»Nasýl üzülmeyeyim.« dedi hüzünle Saka.
»Ya ölüp gittilerse, ne derim Halýk’a!«
»Yavrular bir emanet, sahip çýkmam gerekir.«
»Kendimden çok onlara iyi bakmam gerekir.«
Köpek havladý birden: » Ümitvar ol, pes etme.«
»Ne olur ahu figan ederek ötme!… Ötmeee!«
»Yüce Allah’tan ümit kesilmez; O’na güven.«
»Sevdiðine güvenir gerçekten O’nu seven.«
»Kanadýn niçin kýrýk anlatmadýn ki hâlâ.«
Saka köpeðe baktý; sonra dedi: »Pekala.«
»O gün yuvaya yemle dönmekteydim kuþlukta.«
»Havada kurþunu yer yemez döndüm boþlukta.«
»Yukarý uçamadým, birden çakýldým yere.«
»Ters dönmüþtü adeta yaþadýðým yer küre.«
»Çok denedim velakin kalkamadým bir türlü.«
»Tek bir kurþun etmiþti, beni yoktan özürlü.«
»Gagama yemi alýp denedim tekrar, tekrar.«
»Gördüm ki kanadýmda ne takat ne de can var.«
»Baþýmý bir kaldýrdým, bebeklerim bakmakta.«
»Mahzun yüzleri hâlâ yüreðimi yakmakta.«
»Sonra saklansam dedim ve süründüm bir süre.«
»Kurtuldum diye tam da baþlamýþken þüküre.«
»Otlarýn arasýnda yaklaþan bir ses duydum.«
»Gizlenmek için yeri pençelerimle oydum.«
Birden heyacanlandý, kafesteki hayvanlar
Tavþancýk sözü aldý: »Acýmasýz insanlar!«
Saka: »Birden kesildi, çatýr çutur sesleri.«
»Çok yakýndan gelmeye baþladý nefesleri.«
»Baþýmý kaldýrýnca, ne göreyim, bir tazý.«
»Salyalarla doluydu uzun kocaman aðzý.«
»Yalvardým gözlerine, baþka çarem de yoktu.«
»Burnuyla koklar iken, son anlar ölüm koktu.«
»Açlýða yenilince yavrularým yuvada.«
»Ölürlerdi bir defa uçamadan havada.«
»Salyasý akar halde, tazý geri çekildi«
»Saldýracakmýþ gibi tam karþýma dikildi.«
»Ýþin bitti ey Saka! dedim kendi kendime.«
»Beþ yavrumu emanet ettim tek Efendime.«
»Gözlerimi yummuþtum ki ‘Git’ dedi birisi.«
»Bekledim biraz ama yoktu sözün gerisi.«
»Gözlerimi açýnca, hâlâ ordaydý tazý.«
»Cidden ürperticiydi diþlerinin beyazý.«
»Birden ‘hadi git! Çabuk uzaklaþ!’ dedi bana.«
»Ne duruyorsun, sakýn dönüp bakma arkana.«


S / ÂYE 30 EYLÜL 2017 / ESKÝÞEHÝR