Bir Mahkum Gibi

bir yaprak düþmüþtü dalýndan
bir aðaç boynunu bükmüþtü
su yolunu kaybetmiþti
eylül yerini ekime býrakmak üzereydi
ve yaðmurlar bardaktan boþalýrcasýna yaðmaya baþlamýþtý
üstüm bir okyanusun derinliklerine dalmýþým gibi sýrýlsýklam
bir taraftan rüzgar esmeye baþlamýþtý
gözlerin hatýramda kalmýþtý
oysa gözlerin bir ýrmaðýn sesini andýrýyordu
papatyalarýn üstüne sessizce parmaklarýmla dokunuyordum
saçlarýn geliyordu aklýma
simsiyah saçlarýn
parmak uçlarýmda dans eden bir balerin gibiydi

sonra mayýs’tan kalma sevinçlerimin yerini
kar boranlar alýyordu
sessiz bir fýrtýna kopuyordu göðsümde
ve yüreðimin üstünde bir tekne batýyordu
güvertesine kadar boðulmak üzere bir þiir
çýðlýk çýðlýða þarký söylüyordu
yaðmur damlarýnda seni arýyordum
sen yitik bir þehirde kayboluyordun

günlerden pazartesi sendromu olmasý lazým
oysa bir cumartesi akþamý seninle yürüyordum
teni kahvenin her tonunu anýmsatan kaldýrýmlarý adýmlar gibi
hiç keyfim yok bu aralar
gülüþünü kaybetmiþ bir çocuk kadar yalnýzým
umudum yok, sevincim yok, güveneceðim kimsem kalmadý
kendime de güvenim kalmadý artýk
inancýmda kalmadý
kendimi kendi içime gömmüþ gibiyim
ama mezarýmý ziyaret etmeye takatim kalmadý
ne gelen var, nede bu dünyadan uðurlayan biri var
sanki herkes ölmemi istiyormuþ gibi
oysa ben çoktan ölmüþtüm
sadece bedenen karþýnýzdaydým

ve aðýr aksak kuþ sesleri
uzaklaþtýkça uzaklaþýyordu benden
ve boðuk bir geceyle üstümü örtüyordu annem
ýþýðý neredeyse sönmek üzere bir yýldýz
odamýn karanlýðýna meydan okuyordu
sanki yüreðimin altýna bir mayýn döþemiþler
yüreðimden ses gelmiyordu
bu dünya sabrýmý mý sýnýyordu anlamýþ deðildim
ellerimin kiriyle gözyaþlarýmý siliyordum
umudu düþünerek uyuyordum
acý ile uyanýyordum güne
daraðacýna asýlan bir mahkum gibi

ibrahim dalkýlýç

30/09/2017
00:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: