dünya hali

sanki,yüzyýllýk bir uykudan uyanmýþ gibi gözlerim
etrafýma baktým da þöyle bir,alýcý gözle
her þey ne kadar da çok deðiþti
çocukluðuma ait o son evi de yýkmýþlar,bugün gördüm
insanlarýn karþý komþularýna bile selam vermediði,
kim bilir kaç katlý bir apartman yapacaklar yerine
yeni yollar yapýlýyor,uzaklarý yakýn eden
medeniyet göstergesi güya,
her gün kaç insan can veriyor o yollar da
medeniyet bunun neresinde
evler büyüdü,yollar,caddeler büyüdü
peki ya insanlar
insanlar gittikçe küçüldüler
insanlýðý öldürdük kendi ellerimizle..
deðer yargýlarý deðiþti
kibarlýk yadýrganýr oldu,
küfür hoþ karþýlanýr
terbiyesizliðin adý özgüven
ölçüp biçmeden konuþmanýn adý,açýk sözlülük oldu
art niyet aranýr oldu,yapýlan her iyiliðin altýn da
insanlar iyilik yapmaktan çekiniyor artýk
kadýn erkek eþitliði yanlýþ anlaþýldý
ne saygý kaldý aralarýn da ,ne de nezaket
evrim geçirdi insanoðlu resmen
görüntüsüyle insan,ama ruhuyla insan olmaktan çýktý
hiç bir canlýya benzetemeyeceðim,haksýzlýk olur zira
iþte böyle,
lafýn kýsasý makbulmüþ,yani velhasýl kelam
hiç bir þey,hiç kimse
bizim çocukluðumuzda ki gibi deðil artýk
deðiþti insanlar dedim ya
insanlar deðiþince her þey deðiþti
yer yerinden oynadý,dünyanýn çivisi çýktý
mezarda ki ölüler,dirilse kalksa yerinden
tekrar kabire girmek için yarýþýrlardý her halde birbirleriyle
biz nereye geldik,böyle diye.....







emine rezzan sipahi




Sosyal Medyada Paylaşın: