YALNIZLIK

Yalnýzlýk ne; bilir misin?
Biliyorsan,beni ancak anlarsýn.
Bilmiyorsan, nasýl bir duygu diye sorma.
O zarif beyin hücrelerini,böyle þeylere yorma.
Çünkü yalnýzlýðý ancak yaþayanlar bilirler,
Bir yolcuda görseler ona da sevinirler.
Ben neler yaþadým neler...
Hap yaþamak için, kuruyordum hayaller,
Ne anýlarým olmuþtur, o tahtadan yapýlmýþ ev’de,
Bazen dünyalar kurardým, sadece bir gece’de.
Bazen gelir bazen, gelmezdi bekçi’ de.
Ne yemek yapan var nede arkadaþ,
Tam karþýmda birkaç, aðaç birkaç taþ.
Tahtadan bu evi yapmýþlardý, ta daðýn tepesine,
Biraz yürüyebilirsen inerdin köy kahvesine.
Kahvede de kimse yok herkes bahçe tarlasýnda
Birkaç yaþlý oturur köyün tam ortasýnda.
Sabahtan akþama dek hep orada kalýrlar
Gelen geçen yolcudan bol, bol selam alýrlar.
Kadýnlar hep çapa yapar erkeklerse dedikodu,
Onlarda çalýþsaydý ah ne güzel olurdu.
Odamda iki bardak biraz çay biraz þeker,
Sanýrým yaptýðým çay bir kahveciye yeter.
Yiyecek hiçbir þey yok bir ben bir kara çantam,
Uzun, uzun düþündüm acep ne yiyip yatsam.
Sonunda hayal kurup karnýmý da doyurmuþum
Oturduðum iskemlede öylece uyumuþum,
Bir sofra hazýrladým sýcak ekmek, tere yað, kuþ sütü bile vardý
Yemeðe uyandýðýmda hepsi düþümde kaldý.
Meðer bunlarýn hepsi sadece bir hayalmiþ,
Ýnsan istediðini hayalinde ararmýþ.
Sonunda yine yalnýzlýk, yine hüsran, yine o her zaman ki an
O tahtadan binada; bir ben kaldým, birde o kara çantam...
Sosyal Medyada Paylaşın: