kahroldum dünlerim biterken yarýnlarý bilmezken gidiyor seneler kendimi bilmezken bitiriyorum gençliðimi nerden sevdim ki ben yaradan
. düþtüm aþk ateþine iþte görüyorsun yak kavur bile bile isyan etmiyorum yaradana ama nerden düþürdün ki beni bu hale
. bilmezken geçiriyordum vaktimi belki it kopuk gece þairi belki gönüle düþmüþ þiir gibi içmezdim bu kadar bir gönül için
. kahroldum iþte gör halimi yarýnlarý bilmezken içiyorum senelere kendimi bilmezken öldürüyor günler günlerimi nerden sevdim ki ben yaradan yana yana
Sosyal Medyada Paylaşın:
emirhan MAHO Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.