þu insan hafýzasý,ne garip,ne tuhaf bir þey yýllar öncesinin çocuk yüzü kalýyor da aklýn da annesinin kollarý arasýn da,tüm masumluðuyla.. siliyor tamamen unutmak istediðin de,hatýrlamýyor çok deðil,bir kaç yýl öncesini ama... mesela ben,gözlerin ne renkti unuttum bahara çalan yeþil miydi? yoksa,kahve’miydi? kýrk yýlýn hatrýna yoksa hiç biri mi? yalancý bahar tadýn da,o kadar onca resmine baktým,tekrar tekrar göremedim gözlerini gözlerin yok hiçbirin de hadi nolursun,hemen þimdi kalk yerinden geç aynanýn karþýsýna, bir kere de benim için bak gözlerinin içine þimdi söyle, gözlerin ne renk? bir tek iz bile kalmamýþ mý çocuk masumluðundan yok mu? hiç mi yok? Ýþte benim yýkýldýðým da bu an ......... Emine rezzan.sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.