DOSTLARIM

Bakarken pencereden,
Görüyormuþ açlarý,
Savrulmuþ rüzgarlar’ da
Hep daðýlmýþ saçlarý.

Elleri çatlak patlak,
Elbisesi yýrtýlmýþ,
Dost diye sýðýnandan,
Düþman gibi ayrýlmýþ.

Ne selam vermek için,
Nede tutmak elini.
Dostlarýndan sakýnmýþ,
Suskun tutmuþ dilini.

Baþkasýna kar yaðsa’ da
Bana Güneþ havalar.
Þükür benim düþmaným yok
Binlerce’ de dostum var..
Sosyal Medyada Paylaşın: