Kenarýndan yürüdü tarlasýna gelince
Yere eðilip bir dal aldý ince mi ince
Sekiz dönümlük tarla, uzak deðildi çaya
Zarar vermemiþti sel, filizlenen buðdaya
Otlar ýslaktý hâlâ, gece yaðan yaðmurdan
Topraðýn kývamýysa farkýz idi hamurdan
Parlýyordu yapraklar, cila vurulmuþ gibi
Bulutlar bakýyordu gökten yorulmuþ gibi
Geçerlerken güneþin önünden yavaþ yavaþ
Gözlerinde yoktu ki dökecek bir damla yaþ
Cemil bey arasýnda, dolaþtý servilerin
Cümbüþünü seyretti yeþille mavilerin
Çayýn gür homurtusu azalmýþtý bayaðý
Bir desendi çamurda, kargalarýn ayaðý
Üç dallý çiçeklere, benziyordu þekiller
Desenleriyle sanki tabloydu kýzýl killer
Çer çöpten yuvalarý, çatýsýz gece kondu
Bazen dallar onlara en harika balkondu
Yavrular büyür anne - baba himayesinde
Zerre menfaat yoktu bunlarýn gayesinde
Doðurup terketmezler onlarý, daða taþa
Zira sevgi vermiþtir yüce Yaradan kuþa
Tüysüz de olsa güzel, görür hepsini gözler
Çirkinlik nedir bilmez sevgiyle dolu özler
Yaþlý adam yavaþça, yürürken çay yönünde
Bir kuþ yavrusu gördü bir kaç adým önünde
Otlarýn arasýnda, hali pek periþandý
Ona acýdý, ne de olsa o da bir candý
Sendeledi biraz, zor duruyordu ayakta
Ölürdü anasýndan, yuvasýndan uzakta
Düþtüðü yerde kalmýþ, gidememiþ bir yere
Cemil bey seyrettikten sonra kuþu bir süre
Eðilip hemen yerden aldý iki eliyle
Sever iken dedi ki vicdanýnýn diliyle:
»Zavallýyý kaldýrýp yere çalsam, çiðnesem.«
»Kanadý kýrýp sakat býrakmayý denesem.«
»Elime ne geçecek, kâr mý, sevap mý, nedir?«
»Onunki de bir candýr, þefkatli bir annedir.«
»Yavrusunu görünce, baðýrsaklarý yerde.«
»Nasýl dayanacaktýr, bu acýya, bu derde?«
»Baþýnda bekleyecek kim, kim bilir kaç saat?«
»Allah’ýn bir lütfudur, her þeyden tatlý hayat.«
»Onun verdiðini ben, þu yavrudan çalamam.«
»Benim olmayan caný, keyfim için alamam.«
»Dallara konup ötse, sabah damlarda sekse.«
»Bir sonbahar gününde, cevizlerimi dökse.«
»Daha iyi olmaz mý, öldürmek neye yarar?«
»Caný almak Rabb’imin vereceði bir karar.«
»Yuvasý boþ kalmasýn, o da bir ana olsun«
»Ve kanatlarýn altý, hep yavrularla dolsun.«
»Açýlmýþ þu gagaya, biri yemek koymalý.«
»Garibler sabah akþam týka basa doymalý.«
»Yoksa ölüp giderler, aðaç tepelerinde.«
»Kurtlar delikler açar siyah tüy pelerinde.«
»Düþer yaprak misali, kara topraða tüyler.«
»Kuþlar susarsa ýssýz kalýr ormanla köyler.«
Yavrunun gözlerine, bakar iken Cemil bey
Dedi ki »Yerim seni, Allah’ým ne þirin þey.«
»Þimdi yuvan nerde, bulmalýyýz beraber.«
»Üzülür annen seni hiç göremezse eðer.«
.....
Tüylerini sevdikten sonra yavru karganýn
Hemen ucundan öptü, uzun ince gaganýn
Ardýndan avucunda, sevdi siyah þekeri
Henüz tüylerle kaplý, deðildi sýcak deri
Gagalar rýzýk bekler gibi açýktý daima
Merhametin var ise hadi gel de acýma
Adamýn ceketinden, çiçeðe kondu arý
Oradan seyreyledi Cemil beyi, civarý
Niyeti sokmak mýydý, kim bilir, belki de
Ayaklara yapýþtý, polen denilen madde
Yaþlý adam yukarý, baktý ve yuva gördü
Yaklaþýnca serviye, hemen elini sürdü
»Týrmanabilir miyim?« dedi fýsýldar gibi
»Evine koymalýyým bu kimsesiz garibi«
Yavru kargayý soktu, ceketinin cebine
Götürüp vermek için, þefkatli sahibine
Kollarýyla sarýlýp gümüþ renkli gövdeye
Týrmanýverdi çok zor gelse de bu dedeye
Nefes nefese kaldý, daldan tutana kadar
Yukarý bakýp dedi: »Daha iki metre var.«
Sonra yavruyu kontrol etti ölmesin diye
Can Allah’ýn verdiði en kýymetli hediye
Hemen tekrar týrmandý dallara basa basa
Bir kara karga gördü, hali hüzün ve tasa
Servinin etrafýnda, defalarca tur attý
O esnada adamýn sýrtýna budak battý
Yine de pes etmedi, týrmandý sabýr ile
Bir kargayý kurtarmak içindi bunca çile
Zorluða raðmen geldi, yuvaya yaþlý adam
Terden beyaz saçlarý, olmuþtu sýrýlsýklam
Üç yavru daha gördü yuvaya bakar bakmaz
Gerçek insan, hayvanýn dahi evini yýkmaz
.....
Yavruyu koyar iken, içinden þöyle dedi:
»Rabbim rýzkýnýzý çok bol eylesin ebedi.«
»Her canlýnýn evi var, emek verip yaptýðý.«
»Ayaklar kazma oldu, gagalar da bir týðý.«
»Yuvayý örmek için, kaç gün çalýþýr bülbül?«
»Cehalet hem insana hem hayvanlara bir zül«
»Anlamýyorum nasýl bozarlar þu yuvayý.«
»Kýzar bana kazýsam duvarýndan sývayý.«
»Kuþ bile olsa hakký, var evini kurmaya.«
»Haddimiz deðil alýp çöpünü savurmaya.«
»Burayý ne emekle, yapmýþtýr anne karga.«
»Uzak yerlerden çöpler taþýdý küçük gaga.«
»Þu gariblere bak ya, ne kadar da acizler.«
»Onlar kimsesiz deðil; Allah onlarý izler.«
Cemil bey biraz daha durdu hemen inmedi
Anne karga yaklaþtý ondan korkup sinmedi
Adamýn iyi insan olduðunu hissetti
Bunu da ötüþüyle, bakýþýyla aksetti
Ýçgüdüleri anlar, kim iyi ve kim kötü
Ýnsandan vefalýlar içseler de çið sütü
Daldan dala geçerek aðaçtan indi yere
Çok bahtiyardý zira hayrý yeðledi þere
Hayýrda hayat vardýr, sevgide ise huzur
Onu bulamayanda vallahi yoktur surur
Yavrular ötüyordu sevinçten, coþa coþa
Mutluluk nidalarý gider her zaman hoþa
Teker teker doyurdu, karýnlarýný anne
Arta kalan ne varsa garibim yedi yine
Kanatlarýn altýna girdi doyunca dördü
Tüylerinden rüzgâra adeta duvar ördü
Yaþlý adam yürüdü baka baka yukarý
Hemen peþinden uçtu onu izleyen arý
Hayvanýn varlýðýndan bihaberdi Cemil bey
Ki zor görülüyordu, zaten bu minnacýk þey
Çaya doðru yürüdü…Su bulanýktý hala
Karþýya geçmek için, ihtiyaç vardý sala
Yamaçlarýn topraðý, kapýlýp gitmiþ sele
Sürükleyecek bir þey býrakmamýþtý yele
Sigarasýný yaktý, yürürken çaya, sele
Simya’nýn hali idi taktýðý tek mesele
Anneyi özlemiþti, küçükleri daha çok
Onun görmesinden gayri bir dileði yok
S / ÂYE 24 EYLÜL 2017 / ESKÝÞEHÝR