þafakta uyanmýþ bülbül ötüyor gönlüme nedensiz bir hüzün çöküyor diz çöküp önünde ben buldukça bendimi tanrým sen lütfet yeter ki ben sende bulurum kendimi
rabbim el açtým bak yine geldim kapýna çevirme beni sakýn ola sakýn mahþerde , koyma yalnýz baþýma ben gaflete öylesine dalar iken dünyada gördüm ki her þey bom boþ
yalan olan ne varsa artýk hülyada ,insanoðlu sarhoþ
ömür dediðin bir cekimlik nefes aldým verdim can bedende olmus kus gibi kafes Yapilan Onca günahlarýn boyu arþýn olmuþ Ahvalimizin sonu kabirlerde çaresizlik
þu insanoðlunun insanogluna artýk hiç guveni yok adaletin temeli çürük neredeeee .saðlam bir direði yok yarattýðýn su onca gök kubbenin altýnda yaþayanlar anladým ki tanrim sorgudan sualden hiç haberi yok
yazar c ceylan yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
CEYLAN 17 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.