yitik kentler gibi sahipsiz ve de yalnýzým
kaldýrýn beni düþtüðüm yerden
kirlenmeden içimin kar beyazý
gri þafaklara öylece býrakýn beni
serin üstüme gerçekleþmeyen hayallerimi
ürperen bir yapraðý öperken dalýndan seher yeli
iðde aðacý boyunca…
*
güneþin deðdiði her yerde iðde çiçekleri açar
son cemre diye göklerden topraða atýlmýþ
hasret sabahlarýmýn umut saçan gün ýþýðý
sevdalý gecelerimin ay ýþýðý
sinemde eflatun bir hüzün
gün batýmlarýna vurur kýzýllýk
hep yüreðimde batar akþamlar
*
en yalýn ateþ kývýlcýmlarý benim adýmý bilir
yorgun kabuslardan çýkýp gelen yolcularý aðýrlar ruhum
hiç bir þey yapamamanýn derin azabýyla yaþýyorum
ayrýlýk ezgileriyle bileniyor düþünceler
boþluða dökülen iðdelerin vaktidir þimdi
her þey yaðmalanmýþ …tarumar edilmiþ
*
ince bir yaðmura yakalanýr sokak
iðde aðaçlarý uyanýr uykusundan
hiçin her þeye, her þeyin hiçbir þeye karýþtýðý
bir eski zaman masalý gecenin üstüne örtülür
gurbete yakýlmýþ türküler kadar derin…
yürür iðde mevsimi
rüyadan hayale, hayalden düþe
*
alnýmýn ortasýnda iki ateþ su
bazen birkaç damla yaðmur damlasý
yanaklarýma dokunarak düþüyor yere
iðde kokan caddelere sürgün
kanýyor ateþ ateþ eriyerek
yüreðim cayýr cayýr
buðusuyla tütsülenmiþ firari umutlar yüklenirim
iðde dallarý boyunca eðilip bükülerek
*
avuçlarýmda bir çið damlasý
kýrýk bir aþk hikayesinden birkaç ýssýz mana
her yer yanýp kül olmuþ
havada kanat vuran serçeler yitik
kýyýda kalmýþ metruk bir iðde aðacýyým
en uzaklara iðde yapraklarý döküyorum
yitip gidiyor acýnýn en kýrýlgan zamaný
öncesiz ve sonrasýz
tenhadan en tenhaya
*
yalýnayak koþan çocuklar gibi
kaderim yazýlý gecenin karasýna
içimde sessizce yakarýþlar
yokluða akar durur
sonbahar …sonbahar
upuzun dökülür ,düþer iðde yapraklarý
bir damla yaþ gibi sýcacýk
redfer