Adım Çocuk Benim

önce çocukluðumu kaybettim
gülen yüzümü
sesimdeki maviliði
cebimdeki bilyeleri
gökteki yýldýzlarý kaybettim

oysa hiç görmeden sevdim
uzaktan sarýldým boynuna
uzaktan dokundum saçlarýna
uzaktan öptüm körpecik kemiklerini
ve her gece hayalinle uyudum
uyandýðýmda bir boþluktan düþer gibiydim
sen yoktun, ben hiç yaþamamýþ gibiydim

sonra eksik kalýyordum bu hayata
eksik yaþýyordum, sen yoktun
sonra yetim bir çocuk oluyordum
ve þarkýlarda seni arýyordum
bir þair idam ediliyordu
bir dere kenarýnda
bir çocuðun göz bebeklerinde sen gülümsüyordun
bense uçurtmasý kaçan bir çocuk oluyordum
adým çocuk benim
yaþým çocuk
sevgim çocuk
umudum çocuk
düþlerim çocuk
ve ben seni çocukça seviyordum

bir çocuðun gözlerinden bakýyordum sana
sen çok çocuk gülümsüyordun
bense seni kocaman seviyordum
sonra eylül yaprak döküyordu avuç içlerime
oysa þakýlar çocukça seviniyordu, bir yapraðýn düþüþüne
ve ayaz vuruyordu, bir mevsim savuruyordu düþlerimi
düþlerimden uzaklaþýyordum
çocukça bir hüzün
çocukça bir gözyaþý
çocukça bir yalnýzlýk saklambaç oynuyordu içimde
ve ben bir papatyanýn sarýsýnda seni arýyordum
adým çocuk benim

ibrahim dalkýlýç

21/09/2017
23:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: