Gönlüm çileden uzaktý kam alýp durdum felekten Kader denen muammanýn ögrenmedim iç yüzünü Usta idim daðý deldim taþý geçirdim elekten Gördüklerim ziyan idi kör eyledim kalp gözünü
Ha bugün ha yarýn deyip aksattým asýl iþimi Ahireti hep boþladým sözde çok sýktým diþimi Bilemedim bir gün gelir el Kahhâr çeker fiþimi Halbuki ne çok uyardý dinlemedim ki sözünü
Asýl güçsüz olan bendim þeytandý içime sýzan Dünyanýn hamalý oldum çalýþtýkça fazla azan Çaðýrýp durdu kendine gel diye mübarek ezan Ýþ iþten geçmezdi ama bulamadým hak izini
Her þey Hakk’tan hiç þüphesiz yaklaþacak elbet ölüm Gel kör ki hiç aldýrmadým o zamandýr gerçek zulüm Er ya da geç af dilerim olsam da ne çýkar zalim Sonra dedim hep aklýmca unuttum dinin özünü
Çok sýnavlarý geçtim de takva olamadý dahil Anlamadým var mýydý ki acep benden daha cahil Demir aldým þu zamandan günahtý yol boyu sahil Þu ömrün bir de kýþý var düþünmedim hiç güzünü
Murat Gökçe Karsî 19.09.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kąrsî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.