VE BİZ BİR DAHA HİÇ SARILAMADIK

Hani bir köþe vardý
Seni benden ayýran,
Mutluluðumuzu görmezden gelen
O keskin köþe.
Ellerinde bir demet papatya bakýyordun gözlerime,
Gelmeyeceðimi sanýyordun.
Nasýlda yaðýyordu yaðmur
Sýrýlsýklamdý her yanýn
Ne kadar bekledin bilmiyorum öylece.
Sonra sarýldýk sýmsýký
Ve doðmuþtu yüreðime bir daha gelemiyeceðin.
Sen gelmedin,
Ve biz bir daha hiç sarýlamadýk...

Hani bir gün vardý
Gönlümü sevinç dolduran,
Yine buluþacaktýk ya seninle.
O gün gelmek bilmezdi
Uykularým kaçardý, aðlardým ,
Ve hayalin vardý gecelerimde,
Yaþlarýmý silip aðlama diyen.
Hýçkýrýklarým dinmek bilmezdi
Satýrlarýndan hasret dökülen
Þiirler yazardým yokluðuna,
Öyle çabuk geçti ki zaman.
Þimdi yine yaðmur yaðýyor
O günkü gibi,
Sýrýlsýklam olan adam hani ?
Hani nerde kor gibi yanan yüreði ?
Geleceðim bekle dedi,
O adam bir daha hiç gelmedi.
Ve biz bir daha hiç sarýlamadýk...

Kaç þafak söktü üzerime
Kaç güneþ battý yüreðime.
Gecelerin ayazýnda kuruttum göz yaþlarýmý,
Papatyalarý kucakladým senin yerine.

Ben o köþede her gün bekledim,
Gelmedin.
Sen gelmedin, ben býkmadým seni beklemekten
Bir çýðlýk kopmuþtu o köþede,
Birde benim içimde.
Geceler kapkara sindi gözlerime,
Güneþi söndü yüreðimin,
Ayrýlýk þarkýlarým hiç susmadý,
Bir çýðlýk kopmuþtu iþte,
Bir çýðlýk kopmuþtu o köþede eminim.
Bir daha sen gelmedin,
Ve biz bir daha hiç sarýlamadýk...

Selma Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: