TUTKU

gök yedi kat yalnýzlýk
gecenin ertesinde leylak kokusu
yazgýmdaki suni maskeleri yýrttým attým
sana benzeyen kentler aradým
anlatýlmasý imkansýz sözcüklerle el deðmemiþ suskunluklar
tutkular tutsak tutkular ateþli tutkular dizginlenmemiþ arzumdu

bir sufi hüznüyle çýkardýk þataraban iklimlerden
içimizde hapsedilmiþ yýrtýcý bir kuþtu tutku
kor demir sertleþti zaman varlýk dünyasýna uyuþmaz
yok ediyor bizi bu müzmin duyarlýlýk
þairlik tacýný baþýna takýp gitme ne olur
müzikal alacakaranlýklardayýz nereye ulaþsak

gök yedi kat yalnýzlýk
ayaklarýnýn ucuna kadar topraða aitsin
fýrtýna kuþlarýnýn geceyi bölen çýðlýðýna
berrak ýþýklar altýnda kitaplar devirdim
ilkbahar yaðmurlarýyla yýkadým bilgelere ait olan bedenini
kutsal köþelerde hançerlendi düþüm
haberisizdim yaklaþan kaderimden

þimdilerde amaçsýzým
yaþanmamýþ günlerin takvimlerini koparýyorum birer birer
sahnede en güçlü trajedisini oynuyor hayat
odiuslardan ilyadalardan oluþan gövdende büüyüyor o muazzam kavgalar
yanardaðýn ölümcül derinliklerinden sýzan lav
biliyorum patlatacak bir gün içimdeki tutsaklýðý
seni masal tiyatrolarýnda bulmanýn ümidiyle
dolaþacaðým yine bu kenti
karmaþýk duygular üzerine þiirler yazacaðým

ah masalsever yaným
metal gibi soðuk mevsimlerdeyim
mavi kýsýk alevlerde anlýyorum kaybettiðimi

þimdilerde amaçsýzým
her þeyi þansa býraktým
gece þarkýlarýnda aksak bir ritm
tehlikeli yaþadýk nicedir
çiçeksiz renksiz ahenksiz
aþk türküleri gücenik
uzun göçebelik yýllarýnda harmani hüzün
ah sevgili cýlýz endamýnda ayný yoksulluk

nereye dönsen
tutkulu çarpýþmalar
geniþ kafeslerde yaþamak yük yýðýný
mitosa dönüþecek düþler arýyorsun
sonsuza kadar berrak ufka yol alan gemiler
akþam alacasý çýkýlan tutkulu yollarda ruhunun iklimini arýyorsun
ýslýkla söylenebilecek þarkýlarýn varsa hemen söyle sevgilim
dönerim belki uzun süredir baktýðým uçurumlardan

gök yedi kat yalnýzlýk
kuþlarýn kehanet kanatlarýnda bitmeyen bir çýðlýk

Ömriye KARATAÞ








Sosyal Medyada Paylaşın: