KARA TREN OLSAM!..

yaþanýlmaz bu þehirde
karanlýk
kasvete bürünmüþ
mezarlýklarýn sessizliðinde
kuþlarýn bile ötesi yok
yaþamý yitmiþ ruhsuz bir meftayým
yokluðuna çýkmaz sokak buralar
nere gitsem
kaybolsam kahrolasý bitik þehirden
daðlara çýkýp gezsem
ceylanlara el verip koklaþsam
el olduðum kaldýrýmlarda yürümüyorsan eðer
posasý çýkmýþ çay demiyim...


gitmek gerek
dayanýlmaz hallerdeyim
ölümü beklercesine
gömülürcesine
her yanýmdan nefret
öfkeler fýþkýrýyor
ölüp ölüp diriliyorum ben her doðan güne
ellerimde kýrmýzý güller beklerken
kapýmýn zili ansýzýn çalacak
çýrpýntýlarýmý giderecek
süprizini beklerken koca bir ömür bitecek!..


gel kurtar beni
çekip al zebil hayattan
açmayacak vadilerde zambaklar
bitmeyecek kýþým
dilimde ayrýlýk þarkýlarý susmayacak
bu þehrin sokaklarýnda
aþkýmýz sonbahar kalacak
sevdamýzýn vuslatýna geçit vermeyecek
topraðýmýza düþemeyen cemreler...


hani derler ya ’ ne tadým var, ne de tuzum’
öyleyim sevdiðim
yar diye baðrýma bastýðým cananým
olmayýnca yaný baþýmda
cehennemdir cennet mekanlar
yürüdüðüm yollar dikendir
nefesin, sesin, delice bakýþlarýn
yýldýzlar arasýnda
kayýp giderken boþluðuma
ecel þerbeti içirir günbatýmlarýnda kayboluþun
gurbet oluþun
yabancý diyarlara mahkum eder beni
kara tren olsamda
kývrým kývrým gelsem kollarýna!


Zafer Direniþ
...

17 Eylül 2017 Pazar 02:15 Akþehir

Sosyal Medyada Paylaşın: