Gece karanlýðýnda, kendimi arýyorum. Kozmosa,sidret’ül müntehaya soruyorum. Yerde mi,gökte miyim hayret bilemiyorum Sýnýrlar nerede ,nerede bulamýyorum.
Gece sessizliðinde, kendimi dinliyorum. Çoðu insan gibi yaþa, düþünme diyorum. Düþünme,arama,bulma sende hiçbir yorum Ne sandýn þimdi kendini,sanki filozofum.
Geceler ah geceler,beni hemen uyutun. Ya da çektiðim acýlarý birden yutun Ya da düþüncelerimin elinden bir tutun. Yoksa bulamayacak beynim sende hiç sükun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Türkistan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.