Gökyüzüne asarken yalnýzlýðýmýn senfonisini, Kaydýraktaki bir çocuðun korkusuyla sevinci arasýnda, Gidip gelmelerime denizin git gelleri de eklenince, Uzaklardan bir martý alaycý alaycý nasýl da bakýyordu, O gak! derken guk! dedim, Beni sevmiþ olmalý, Hadi dedim, hadi gel son kez kucaklaþalým…
Deli deli pike yapýp aniden üzerime gelirken, Barýþ çubuðu tüttüren, Kýzýlderili reislerine benzettim kendimi, Aðzýmdaki köpükleri görmüþ olacak ki, Düþünmüþ de olmalý, Bu adam ne bir balýk, ne de bir insan, Olsa olsa fosilleþmiþ yeni bir tür, Derhal uzaklaþmalýyým buradan…
Sonrasýnda bir þey hatýrlamýyorum, Çok su yutmuþum, Dilimde sabun tadýna benzer, Acý, tuzlu, baharatlý bir þeyler, Çokça da laðým kokusu filan, Her bir þeyin içine etmiþler, Þöyle adam gibi ölmenin de tadý tuzu kalmamýþ…
Kadraným son hýzda takýlý kalmýþ ki, Can çekiþirken aðlamakla gülmek arasýnda, Bana salakça bu duygularý yaþatan soytarýlarýn ellerinde, Yap boz cinsinden ne idüðü belirsiz oyuncak olmuþum, Kimliksizim, denizin dibine düþmüþ içi boþ cüzdaným, O vakitten beridir ayakta kalmaya çalýþan bir garip yarý ölüyüm, Kuþlarý daha çok seviyorum, bana asla zararlarý dokunmadý…
Vecdi Murat SOYDAN 16/09/2017, Isparta, 02.13
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.