İnsanlar mı MEVSİM gibi / Mevsimler mi birer İNSAN !

Önce gülümsedi
’Bu dansý bana lütfedermisin ’
Dedi Eylül

Girdi kollarýna çýnarýn
Rüya alemi gibi
Bir mevsim di..!



Umut kuþlarý doldu omuzlarýna
yavruladý kuþlar kollarýnda
Umut, gün gün çogaldý

Tüm yapraklarý aþka boyandý
Al al oldu
kýzardý utancýndan
Ve Çýnar ;
her sabah Aþka uyandý


Yandý
kavruldu aþkýndan



Öyle sinsiydi ki Eylül
Bir esti
Bir sardý
Ne sevdiðini belli etti
Ne de sevmediðini
Çýnarýn yüreðini titretti



Eylül
Banamýsýn demedi



Hep umut etti çýnar
Yüreði marmara gibi
Kabardýkça
Kabardý
Aðladý
Aðladý
Dallarýnda saklandý
Utancýndan yaðmurlar
Kimse anlamadý



Ýncindi
Gün gün sarardýkca sarardý
Kaçýrdý Eylül gözlerini
Dönüp bir kez bakmadý



Belki de
Belki de baksa
o da
Dayanamayacaktý




Ekim güldü haline
Kasým sustu
Anlamadý çýnar
Toz kondurmadý Eylül’e
Oysa gelen ölümdü
Birden üþüdü .



Yine mevsimin oyunuydu bu..!


Aralýk oturdu yüreðine
Soluksuz kaldý
Öyle bir acýdý
Öyle bir acýdý ki caný
Tüm yapraklarý
Döküldü...
Döküldü..!



14-15Eylül2017/BALIKESÝR-Erdek



Canan EREN





Sosyal Medyada Paylaşın: