Köyün Yaşlı Çobanı

Gönül þelalesinden,þýrýl þýrýl akarken,
Davetkar damĺacýklar,bir armoni yakarken,
Gözlerinden okudum, tatlý tatlý bakarken,
Söylemeðe cesaret, edemediðin sözū.

Dudaklardaki asil,gülüþün gölgesinde,
Senden baþka ülkü yok, bu aþkýn ilkesinde,
Bir volkan lav püskürtmüþ, daðýn sol bölgesinde,
Körükleyip duran var, küllendikçe bu közü.

Çileli bir asalet, debdebe den ýrak ta,
Takýlmýþ kaderime, belki de son durakta,
Ellerim semadadýr gözüm kara toprakta,
Yerle gök misalidir, hayatýn iki yüzü.

Ben indiðim yokuþu yukarý çýkýyor sun,
Göz ucu süzüþmeler canýmý yakýyor sun,
Kaynaðýndan çaðlayýp, gönlüme akýyor sun,
Can buluyor geçtiðin , daðý, deresi düzü.

Kalbinin güzelliði, yanaklar da gül olmuþ,
Köyün yaþlý çobaný , endamý na kul olmuþ,
Savruluyor yeli ne, duman olmuþ kül olmuþ,
Kavalýnda ezgisi, yangýn yeridir özü.
Cevdet Altay. . . . 13.09.2017


Sosyal Medyada Paylaşın: