Sen gittin þimdi ! Göremediysem de yüzünü , duyamadýysam da sesini Sen benim dostumdun. Þimdi ! Kime nasýl anatacaðým dostluðu? Palmiye gibi süslü fakat köksüz olmamalý mý desem . Ya da çýnar gibi saðlam köklü ve uzun ömürlü… Yahut Zeytin gibi, Ürün veren cinsinden …
Bütün uðraþýmýz bu deðil miydi?
Nüfus sayýmlarýnda insan diye kaydedildiysek þayet, Dost diye verdiðimiz elimizden, Kalblerimize yol gitmeli. Üçün beþin hesabýna bakmamalý dost Bir ben derse bin biz demeli Yüreði elinde koþmalý dost dediðin. Koþmuyorsa þayet, Dünyamýza kalabalýk etmemeli.
Can Dostum;
Kahýrla gittin, isyanla gittin Senden sonra da Dostluk on para Çýkarlar yüzsüz para Uðraþ bize kaldý. Yattýðýn yer nur ola…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedri Tokul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.