Altýnbahar
Her sonbahar geçmiþ zamanlarda kullanýlmýþ sözcükler dökülür dudaklardan,
Kýþa yelken açan o umarsýz yaþam.
Sesini rüzðarlara býrakan sessizlik
Kabuðunu kýramayan hüzün, önyargýlý bir bekleyiþ!
Ve kabuðuna sýðamayan o depresiv döngü.
Birþeylerin ruhlarda tükeniþi ve yeniden yeþermesi
Bir yol ayrýmýnda hisler aynasý
Olmasý gerektiði gibi yani oyun devam ediyor.
Kýrýk dökük kol kanat,
Yaklaþýyor günbegün ruhun yaprak dökümü
Elle tutulan, gözle görülenin dýþýnda her þey
Ýnsaný yaralayan umutsuzluklarda göç ediyor kuþlar
Onlar içgüdüsel gidiyorlar vuslata
Takýp takýþtýrýp sinesine ince gülleri.
Bitmiþ hasata, solan çiçeklere aldýrmadan
Kýþ çimenleri yeþermeden
Düzmece bu varlýðýn varlýðý
Kýlý kýrk yarýp sönmüþ ateþi yaþamýn
Kimin umurunda ayýn ince çizgisi yazdan kalma yýldýzlar sere serpe
Aðustostan gün çalmýþ gün..
Ah suya düþmüþ! Yaþam koþullarý bekleyiþi
Bir baþka bahara ekilen izdüþleri yelken
Dilisürçen eylûl karþýla sombaharý
Altý üstü bir öpümlük serüven zaman
Kaþla göz arasýnda tükenir ömür dediðin..
Nurten Ak Aygen
12.09.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.